Recensie Waarom moet ik u tegen jou zeggen?

WAAROM MOET IK U TEGEN JOU ZEGGEN ? Karin Driegen

Waarom moet ik u tegen jou zeggen is een aangrijpend relaas waarbij boosheid, jaloezie, spijt, verlies, moed, trouw en vergeving beurtelings strijden om voorrang.

Het verhaal gaat over een Nederlandse man die huwt met een Duitse vrouw. Ze wonen in Nederland als de oorlog uitbreekt. Hoewel de Duitse vrouw al meerdere jaren voor hun huwelijk in Nederland woonde en werkte, wordt ze vanaf het moment dat de oorlog uitbreekt gezien en nagewezen als ‘die Duitse’. De vrouw voelt zich niet meer thuis in haar nieuwe land. Duitsland is immers de vijand geworden, dus de mensen in haar omgeving in Nederland zijn wantrouwend. Zij kan echter haar afkomst niet verloochenen want al haar familie woont nog in Duitsland. Haar man ondertussen, verricht allerlei taken in het verzet, hij strijd voor zijn vaderland, tegen de Duitsers, zonder dat zij er vanaf weet. Zijn dubbelleven valt echter niet mee en zijn gedrag begint te veranderen. Er ontstaan scheuren in hun relatie, het wantrouwen van de vrouw groeit, doordat hij zijn geheime leven in het verzet niet met haar deelt en zij hem daardoor verdenkt van overspel. Als hij op een dag dan ook nog opgepakt wordt, begint een moeilijke tijd. Wie is hij, waarom werd hij opgepakt, met wie is ze eigenlijk getrouwd? Denkt ze in het begin nog dat hij onterecht is opgepakt, later ontdekt ze steeds meer over zijn dubbelleven. Macht en geheimen. Ze begint langzaam te beseffen dat ze hem wellicht verkeerd heeft beoordeeld, en zelf mogelijk ook schuldig is aan een deel van de verwijdering die tussen hen is ontstaan. Ze is boos en verdrietig te gelijk. Onmacht. Ondanks alles wil ze hem vergeven. Maar wellicht komt spijt te laat.

Het zijn eigenlijk twee aparte verhalen die met elkaar verweven zijn. Enerzijds laat het het leven zien van Duitse immigranten en anderzijds het leven van onze dappere verzetsstrijders. Over verzetsstrijders is best veel geschreven in boeken over de oorlog, maar over Duitse immigranten niet. Karin belicht juist heel veel van deze kant tijdens en ook na de oorlog, in haar roman. Zij legt daarbij veel gevoel in het verhaal. Mijn tranen zaten soms heel hoog, ook al ben ik van een derde generatie na de oorlog. Mijn gevoel was daar ook. Al is de oorlog voorbij, de strijd is nooit gestreden. Eigenlijk is de oorlog nooit voorbij.

Het verhaal is een pracht voorbeeld, dat, hoe moeilijk en ongrijpbaar bepaalde situaties ook zijn, er nog altijd ruimte is voor vergeving. Als je niet in staat bent om te vergeven, is het moeilijk om verder te gaan.

Het verhaal heeft een diepe indruk achter gelaten.