Recensie Elementen

ELEMENTEN – Maaike van Arend.

Onlangs las ik Elementen.

Nu was het al een grote verrassing dat ik ‘Elementen’ opgestuurd kreeg, maar de inhoud heeft me daarna nog meer verrast. Geschiedenis is niet geheel mijn ding, maar deze keer zit het zo goed verpakt in een vlotte roman, dat het heerlijk leest en ook nog spannend maakt.

Samen met dõna Anna maakte ik een reis terug naar de zeventiende eeuw, de tijd van de Spaanse Inquisitie. De tijd, waarin je gedoemd was je afkomst te verloochenen, anders werd je beschuldigd van ketterij. Bekeerde joden deden zich noodgedwongen voor als Katholiek, maar achter de voordeur bleven ze, met gevaar voor eigen leven, hun eigen geloof nog steeds trouw. Zo ook het gezin van dõna Anna; op haar dertiende kwam ze erachter dat haar ouders ook bekeerde joden waren. Haar vader en moeder proberen haar zoveel mogelijk te beschermen. Ze groeit op, vindt later in Diego een gelijkgestemde en trouwt hem. Niets lijkt hun geluk in de weg te staan.

Maar dan worden ze verraden.

‘Ketterij, heresie of dwaalleer is een welbewuste en opzettelijke afwijking van wat in een bepaalde geloofsgemeenschap of geloof- of kerkleer wordt beschouwd als behorend tot de fundamentele geloofsleer. Wie deze afwijking aanhangt, is voor de anderen een ketter’

Hoofdpersonage dõna Anna vindt in deze spannende roman vele tegenslagen op haar pad. Ze verliest, wint, en verliest opnieuw. Maar dõna Anna is vastberaden te overleven, met opgeheven hoofd trotseert ze het leven. Een ongelooflijk sterke vrouw waar ik veel respect voor kreeg tijdens het lezen.

Ik weet niet of ikzelf in een tijd, waarin het heel gewoon was gefolterd te worden als je niet in de pas liep, hetzelfde lef zou hebben gehad. Dit verhaal vol emotie, laat zien hoe groot de menselijke wil is om te overleven.

—————–

INHOUD:

Anna wordt in de eerste helft van de zeventiende eeuw in het Spaanse Burgos geboren. Ze groeit op als een gewoon katholiek meisje, maar alles verandert als ze op haar dertiende hoort dat ze afstamt van bekeerde joden en dat haar ouders dit geloof nog belijden.

Ruim twintig jaar na haar huwelijk met Diego, een man met een gelijke herkomst als de hare, worden zowel haar echtgenoot als zijzelf aangehouden door de Spaanse Inquisitie. Diego overleeft de gevangenis niet. Anna wordt door, voor haar, wildvreemden bevrijd.

Waarom bevrijden deze mensen haar? Wie zat er achter haar aanhouding? De antwoorden op deze vragen zullen uitmonden in een vlucht door Spanje, met als einddoel de haven van Cádiz, om een boot naar de Verenigde Nederlanden te kunnen nemen.

—————-

Het verhaal is doorspekt met ware historische feiten, maar leest toch heel makkelijk weg.

Het zit goed in elkaar, personages staan heel sterk, ze kruipen echt onder je huid, zowel de goede als de kwade. Er waren wel momenten dat ik dõna Anna wat te naïef vond, gezien de situatie waarin ze zich soms bevond. Dat kwam dan wel eens wat ongeloofwaardig over. Maar de goede uitwerking van de rest van het verhaal maakte dat je dat net zo snel ook weer vergat.

Een verhaal vol angst en verdriet, vol haat en nijd, maar waar toch diep van binnen de liefde zegeviert.

‘Elementen is een spannende roman vol leugens, intriges en complotten met verrassende plotwendingen. Wanneer je denkt dat het verhaal ten einde loopt, zijn er telkens nog bladzijden over.

Hoewel dit boek niet mijn eerste keus zou zijn als ik in de ‘snoepkast’ bij de boekwinkel stond, gewoon omdat ik normaliter veelal andere genres lees, ben ik echt aangenaam verrast. Het verhaal heeft me totaal ingepakt. Ik heb het daags achter elkaar uitgelezen. Smaakt zeker naar meer.

Recensie Kir Royal

KIR ROYAL – Julia Ran

Onlangs las ik een zogenaamd Godijntje: Een kort verhaal in boekvorm. Deze keer was het de novelle Kir Royal.

Kir Royal van Julia Ran is een heerlijk kort verhaal, wat prettig leest.

De vlotte schrijfstijl, de vele snelle wendingen en korte maar krachtig omschreven situaties waarin de hoofdpersonages verzeilt raken, maakt dat je je al snel thuis voelt in het verhaal.

Hoewel er bij een novelle vaak te weinig ruimte is om de personages echt uit te diepen, is dat Julia Ran in Kir Royal wel gelukt. Er is vriendschap en loyaliteit, maar daarnaast is er ook frustratie en onmacht bij de personages. Je voelt het allemaal, ondanks de snelle pen.

De kunst van het schrijven is vooral het weglaten, wat in deze novelle heel goed gelukt is. Weinig woorden, veel verhaal.

Inhoud:

De schuchtere Daphne kan haar geluk niet op als miljonairszoon Thom verliefd op haar wordt. Ze twijfelt dan ook geen moment als hij vraagt of ze bij hem wil intrekken. Er is alleen een probleem: Thom is haar baas, dus moet ze ontslag nemen.

Al snel merkt Daphne dat het jetsetleven van Thom veel minder spannend is dan ze dacht. Ze mist een doel in haar leven, nu ze van hem niet meer hoeft te werken. Zelfs haar beste vriendin Jens kan niet voorkomen dat ze dreigt af te glijden in een depressie.

Dan ontvangt Daphne schokkend familienieuws, waardoor ze genoodzaakt is naar het buitenland af te reizen. Is dit een keerpunt in haar leven?

Voor mij was het verhaal te kort, ik had graag meer gelezen. Maar nu blijkt dat de novelle slechts een voorproefje is op de paperback Tequila Sunrise die begin 2023 zal verschijnen. We houden dus nog wat te goed!

Recensie De Driehoek

DE DRIEHOEK – DICK SCHOLTEN

Onlangs las ik deze spannende roman over een driehoeksverhouding waarbij de man ongewild kennis maakt met de grillen van zijn vrouw en langzaam ondergeschikt raakt. De waarheid is ver weg.

Joyce en Guus, een doodgewoon echtpaar, althans zo lijkt het, spelen de hoofdrol in dit boek.

Een doodgewoon verhaal denk je: huisje boompje beestje.

Maar niets blijkt minder waar.

Al vrij snel komt er een derde persoon in beeld, Lisette, de vriendin van Joyce en naar wat later blijkt, haar nieuwe liefde. Daarmee is meteen de titel van het boek verklaard: ‘De driehoek.’

Het is echter geen gelijkzijdige driehoek. De verhoudingen liggen nogal scheef. Er ontvouwt zich een bijzonder spel. Wat in eerste instantie nog een enigszins onschuldig spel leek, verandert al snel in iets waarbij de spelregels steeds meer aangepast worden en waar valsspelen meer regel dan uitzondering is. Joyce kleurt graag buiten de lijntjes, zonder ook maar een haarbreed toe te geven. Het is een groot machtsspel waarbij Guus steeds meer aan de zijlijn komt te staan. Guus is slechts een pion.

Op een dag wordt Guus geconfronteerd met verlangens van Joyce, die alle spelregels te boven gaan. Ze bekend een relatie te willen met haar beste vriendin Lisette.  Guus is totaal overrompeld, maar stemt toch toe. Hij hoopt zo hun eigen relatie te redden, waar volgens Joyce de rek uit is.

Joyce meent eerst alleen maar af en toe eens een uitstapje nodig te hebben, maar langzamerhand spint ze een web, waar Guus wanhopig in verstrikt raakt. Guus blijft al die tijd geduldig, gaat er in mee, in de hoop dat het iets van voorbijgaande aard is, want hij is nog steeds stapel verliefd op haar. Maar Joyce wil steeds meer. Het spel is begonnen.

Je hoeft geen wiskunde gestudeerd te hebben om te zien dat de machtsverhoudingen helemaal scheef liggen binnen deze relatie. Welke invalshoek je ook kiest, geen een is passend. 

Het verhaal zit goed in elkaar en leest zeer vlot. De personages worden sterk uitgelicht, zowel Guus en Joyce alsook Lisette en later nog Mark, de andere twee personages met een kleinere rol. De karakters in dit verhaal staan loodrecht tegenover elkaar, dat weet de auteur goed neer te zetten. De een wekt sympathie en medelijden op, de andere haalt het bloed onder je nagels vandaan. Zo voelt het ook echt tijdens het lezen. Je kruipt afwisselend in de hoofden van elk van hen. De machteloosheid van Guus aan de ene kant en de macht van Joyce aan de andere kant. Je vraagt je af hoe het toch zo ver kan komen, heeft Guus dan geen ballen? Maar zo gemakkelijk is dat niet.  

Langzaam sluit het web zich, een grote dikke vette spin kruipt nabij haar prooi. Je denkt te weten hoe het afloopt, maar dan komt er nog een laatste hoofdstuk…..

Het is een verhaal wat je bezig houdt. Relaties waarbij de mannen ondergeschikt zijn aan de vrouw: Het blijft vaak achter de voordeur, maar helaas zijn er ook veel gevallen, vaker dan je denkt, waarbij niet de man de vrouw naar aan het leven staat, maar andersom. En nog vaker wordt men niet gelooft.

Dit verhaal bewijst dat je soms geen keuze hebt en dat het pad wat je wilt gaan niet bij voorbaat strak geplaveid is.

Dick Scholten heeft als hobby muziek en schrijven en lezen. Hij schrijft uiteenlopend over geschiedenis, relaties en traumaverwerking. Serieuze spanning, maar soms ook wat overgoten met humor.  Van zijn hand verschenen de novelles ‘Betaalde troost’ en ‘De Driehoek’ en de oorlogsroman ‘Park 1943’. Ondertussen schrijft hij aan een nieuw verhaal.

Recensie Pingping

PINGPING – MARIËT MEESTER

Pingping, een titel, heel goed gekozen bij het verhaal naar wat later zal blijken. De bloesem aan de bomen geeft een gevoel van buitenleven, past ook perfect, ook daar kan ik van genieten.

Hoofdpersoon Lily is haar stadse en drukke leven zat en trekt in een oude stacaravan achter een boerderij op het platteland om eens te overdenken wat ze nu eigenlijk verder wil. Daar ontmoet ze boerin Marjan. Bij aanvang is alles nog koek en ei, ze worden zelfs goede vrienden als Lily haar helpt op de boerderij. Dan ontdekt Lily dat het helemaal niet zo goed gaat met de boerderij, de stallen zijn vies, de dieren hebben honger. Maar dan laat weduwe Marjan zich in met ene Cor, die graag haar ‘vriend’ wil zijn en haar gouden bergen beloofd om de inmiddels noodlijdende boerderij te redden. Hij weet wel een ‘manier.’ Lily ziet met lede ogen aan hoe Cor Marian inpalmt en haar resterende geld oppeuzelt. Maar het lijkt of Marjan nergens anders meer oog voor heeft. En dan is daar nog de wat sjofele Ansjeliek, een tweede huurster die ook zo haar eigenaardigheden heeft. Ondertussen komt Lily de gehandicapte Leonardo tegen. Lily, die nog altijd probeert om aan zichzelf te werken, raakt diep onder de indruk hoe Leonardo met zijn beperkingen omgaat. Leonardo laat haar een heel andere kant van het leven zien. Lily’s hart is groot en ze wil zowel Marjan als Leonardo helpen. Maar beide lijken daar niet op zitten te wachten.

Ik vond het thema in dit boek, wat betreft het naar je zelf op zoek gaan, heel goed. De bewustwording, dat we eigenlijk altijd maar ‘aan’ staan. Dat je ook echt af en toe eens moet afvragen en zeggen tegen je zelf: ‘Is dit nu echt wat ik kan, wat ik wil?’ En ook het sociale aspect, omgaan en openstaan voor een ander, niet altijd met jezelf bezig zijn, was heel duidelijk. Er was ook een andere kant; altijd het goede in de mens te willen zien en daardoor de pin op de neus krijgen. De zintuigen werden voortdurend geprikkeld tijdens het lezen.

Toch vond ik het jammer dat het verhaal redelijk voorspelbaar was allemaal. Ook mochten de persoonlijke karakters wat meer uitgediept worden, naar mijn mening. Eigenlijk was de enige persoon die goed uitgewerkt was, Leonardo. De anderen werden sociaal wel goed neergezet, maar het innerlijk vond ik wat summier. De spanning die tussendoor werd opgeworpen was wel weer goed te voelen.  En dan de bij vlagen toegevoegde humor, die heel beeldend werd beschreven, was zeker een leuke aanvulling. Het meest genoot ik nog van het decor waar het hele verhaal zich afspeelde. De sfeer van het platteland, compleet met welriekende lucht, proefde je wel heel erg goed.

Alles tezamen maakt toch dat ik deze roman wel kan aanraden aan anderen om ook eens te lezen.

Mariët Meester schrijft fictie en non fictie. Eerder verschenen van haar hand: ‘Sevillana’, ‘Bokkezang’ en ‘De tribune van de armen.’ In april 2022 hoopt ze haar nieuwste boek ‘Koloniekind’ te publiceren.

Recensie Onder jouw huid

ONDER JOUW HUID – MARGARETH HILLEBRANDT

Wat een goed verhaal trok Margareth Hillebrandt weer uit haar pen! Een prachtig psychologisch drama. Dit boek kroop echt onder mijn huid!

De dertigjarige Lena is evenals haar moeder bipolair. Ze verwaarloost zichzelf, voelt zich minderwaardig en heeft vaak moeite met het leven. Veerle, Lena’s buurvrouw, lijkt alles mee te hebben: haar uiterlijk, haar leuke baan en haar prachtig ingerichte huis. Als Veerle in opdracht van het modehuis waarvoor ze werkt drie maanden naar Buenos Aires vertrekt, vraagt ze Lena om op haar kat Dali te passen. Met het overhandigen van haar huissleutel geeft ze Lena niet alleen de toegang tot haar huis, maar ook tot haar leven. Voor beide vrouwen heeft dit desastreuze gevolgen.

Het boek bestaat uit twee verhalen, over Lena en Veerle, die strak met elkaar verweven zijn, geschreven in het heden en pakweg een decennia eerder. Halverwege het boek komt daar zijdelings nog een derde verhaal in het heden bij, van Bert en John, wat ik in eerste instantie niet goed kon plaatsen. Maar aan het einde komen de verhaallijnen allemaal mooi samen.

Lena, eigenlijk de meest aanwezige hoofdpersoon in deze roman, trekt je compleet mee het verhaal in. Tijdens het lezen ging Lena ook echt onder mijn eigen huid zitten, wat dat betreft is de titel zeer goed gekozen. Lena’s personage is zo goed uitgewerkt, dat het voelde alsof je één met haar was, alsof je in haar hoofd zat. Soms was ik boos op Lena, hoe kon ze zichzelf zo neerhalen, maar gaandeweg kreeg ik steeds meer sympathie voor haar. Veerle is de tweede hoofdpersoon, die staat er meer naast. Wat oppervlakkiger ook beschreven. Ze leek vooral met zichzelf bezig, ik mocht haar niet zo. Maar ook zij houdt je, weliswaar op een andere manier, zeker ook genoeg bezig in het verhaal. Het geheel is zeer indringend geschreven, het laat je niet snel los.

Deze psychologische roman geeft je een goed beeld waar mensen met een bipolaire stoornis tegenaan lopen, hoe ze denken, functioneren en handelen. Het is heel goed in dit verhaal naar boven gebracht. Verraad, schuldgevoel, verlies, hoop en liefde, het is er allemaal. De spanning in het verhaal wordt langzaam opgebouwd naar het hoogtepunt, genoeg tijd om letterlijk en figuurlijk onder ‘jouw’ huid te kruipen. De roman is een aan waarheid grenzend verhaal. Onzichtbaar voor velen, maar het valt niet te ontkennen, dat het ook achter andere voordeuren om ons heen gebeurd.

Ik werd compleet meegezogen, en las het in een adem uit. Goede uitwerking, vlotte schrijfstijl en de namen boven ieder hoofdstuk en het jaartal maken het makkelijk te volgen. Een enigszins grotere letter maakt het ook heel fijn lezen. Ook de cover is zeer goed gekozen, beide personen die langzaam één worden.

Eerder las ik van Margareth Hillebrandt ook ‘Dames op de Heerengracht.’ Ook een verhaal uit het dagelijks leven met een ernstig thema, net als ‘Onder jouw huid.’ Toch lezen deze verhalen heel makkelijk, doordat Margareth ook de nodige humor uit haar pen trekt, zodat het geheel wat luchtiger wordt. Hoewel in ‘Onder jouw huid’ minder humor is toegevoegd als in ‘Dames op de Heerengracht’, breekt het toch ook hier wel weer het verhaal. Ik hou er van!

Een dikke aanrader!

Uitgegeven bij LetterRijn.

Recensie Het wespennest

HET WESPENNEST – Karin Kallenberg

Het Wespennest is een heerlijke roman. Liefde, onderlinge spanning tussen karakters en humor, alles zit er in, zoals het bij een echte feelgoodroman hoort. Na het lezen is er ook daadwerkelijk dat ‘feel good’ gevoel. Er ís iets goeds’ gebeurd. Tegelijkertijd is het verhaal een eyeopener, er zitten goede levenslessen in verborgen. Na het lezen is het de beurt aan ons, westerlingen.

Lisa, het hoofdpersonage in dit verhaal, wordt aangenomen bij een groot bedrijf: Het Wespennest. De werksfeer is er perfect, het voelt al snel als één grote familie. ‘Feel good’ is een belangrijk uitgaanspunt binnen de onderneming en dat is ook vooral wat ze naar buiten uit willen stralen. Lisa heeft het er dan ook echt naar haar zin, totdat er enkele scheuren in het perfecte schild lijken te ontstaan. Het Wespennest steunt het weeshuis Esperanca in Maputo, Mozambique, en Lisa wordt met het project belast. Maar daar blijken nog wel wat haken en ogen aan te zitten. Er rijzen veel vragen in haar op en ze vertrekt halsoverkop, zonder echt plan, naar Mozambique. Daar komt daar Lisa tot een onthutsende ontdekking.

Het boek omvat twee verhaallijnen, die met elkaar verweven zijn. Beide spelen zich af in een ander deel van de wereld: Europa en Afrika, Nederland en Mozambique, Amsterdam en Maputo. Amsterdam, een drukke stad waar veelal buiten de deur een ‘ieder voor zich’ cultuur heerst en waar bijna alles kan. Maputo, een dorp waar, net als in veel andere delen van Afrika, heel veel armoede heerst en iedereen van anderen afhankelijk is. Tijdens het lezen van deze roman neemt de auteur je mee op reis naar ‘de andere kant’ van de wereld.

Auteur Karin Kallenberg schreef een warm verhaal, romantisch ook, maar zeker niet zoetsappig. Hier en daar loopt de spanning hoog op. Ook wordt het tussendoor overgoten met een vleugje humor. De kenmerkende stijl van deze auteur.
Het is luchtig geschreven, leest makkelijk weg, een eerlijk verhaal, zonder enige poespas, wat je niet meer los laat.

Hoewel ik weet dat dit boek, deels gebaseerd op het eigen leven van de auteur, daarnaast ook veelal fictie bevat, ben ik er toch nog niet klaar voor om Lisa, Antipas en iedereen in Maputo los te laten. Het leek allemaal zo echt tijdens het lezen. Ze bestonden echt voor mij. Én eigenlijk weet je ook dat het echt is, wat er beschreven wordt, er zijn zoveel landen die in armoede leven, die geholpen moeten worden. Ik hoop met heel mijn hart, dat alle weeskinderen in Afrika geholpen kunnen worden. En niet alleen in Afrika. Ieder kind verdient een veilige omgeving met veel aandacht om op te groeien.

Het Wespennest is de eerste roman van Karin Kallenberg, maar inmiddels haar vierde boek. Eerder schreef zij enkele thrillers samen met Dimitri van Hove.

Recensie Hoogspanning

HOGGSPANNING – Izzy van der Horst

Een tijdje terug alweer , dat ik dit boek las. Een boek, letterlijk met warme gevoelens.

Wat als je niet in een monogame relatie gelooft? Wat als je liever buiten de lijntjes kleurt? Een open relatie wil? Lees het in de warme roman van Izzy van der Horst.

Mark en Nora hebben het beiden altijd gevoeld: hoewel honderd procent verknocht aan elkaar, passen ze niet in het standaard plaatje van huisje, boompje beestje, maar ‘eten’ ook graag buiten de deur. Wanneer je niet monogaam bent, loop je vaak een beetje uit de pas voor velen, wat niet altijd terecht is. Iedereen heeft recht om te leven en te zijn zoals je wilt en bent.

In dit boek nemen Mark en Nora de lezer mee op hun onvergetelijke reis, op zoek naar zichzelf, op zoek naar meer uitdaging in hun relatie. Beiden knopen ze vriendschappen aan met andere partners, maar ook trio’s behoren tot hun experimenten. O.a Swingen, parenclubs en polyamorie komen regelmatig aan bod, verwerkt in een mooie, op waarheid gebaseerde roman.

Izzy schrijft eerlijk en waarheidsgetrouw, boeiend en met vlotte pen, een boek waarbij je het af en toe wel wat heet krijgt, door de erotiek die volop aanwezig is.

Ver van je bed? Of toch heel dichtbij ? Openheid in een relatie met wederzijds respect moet gewoon kunnen.

Hoogspanning is het eerste boek van Izzy van der Horst en uitgegeven in 2019, welke je soms met heerlijk rode oortjes leest .

P.S. Ondertussen heeft het boek een herdruk en een andere uitdagendere cover. Zie hierboven beide covers.

Recensie : Hello honey are you there?

Je zal maar 75 zijn en nog steeds de hele wereld rondreizen. Je deed dat al van jongs af aan en nu nog steeds. Je beleeft daarbij zoveel dat je het niet alleen aan het papier wilt toevertrouwen, maar ook anderen deelgenoot wilt maken. Dat is wat Elly van Driel deed, al jaren schreef ze alles op haar blog, maar nu kreeg het voor het eerst ook een boekvorm.

‘Hello honey, are you there?’ is Elly’s persoonlijke verhaal, interessant, spannend en met enige humor geschreven.

Het boek heeft een vlotte schrijfstijl, en net een slagje grotere letter, waardoor het zeer plezierig leest. De cover, een wat vage persoon op een scherm, past precies bij het verhaal.

In ‘Hello honey are you there?’ neemt Elly (Pam) ons mee tijdens haar laatste trip, een vier maanden durende reis door Zuid Amerika. Ze voert ons langs prachtige bezienswaardigheden, rechtstreeks de vaak nog ongeschonden natuur in. Geen standaard stedentripje. Ze is wars van groepsreizen, dus plant alles in haar eentje, wat soms toch ook weer een hele uitdaging blijkt te zijn, omdat de lokale bevolking over geplande reserveringen soms andere opvattingen blijkt te hebben en andere normen hanteert. Maar Pam staat haar mannetje wel en doet vele mensen verbazen met haar doortastendheid. Ze beleeft mooie momenten, maar beland soms ook in hachelijke situaties. Ze beschrijft in haar boek werkelijk ieder detail van haar reis, veel over de cultuur en de omgeving. Je krijgt een goed beeld van alle toeristische- en niet toeristische plaatsen. Ze vertelt precies genoeg om ons een voorstelling te kunnen maken, om ons het gevoel te geven dat wij daar ook staan, samen met haar, zonder dat het een geschiedenisboek of een reisgids wordt. Ik zou er zo naar toe willen.

Daarnaast speelt tijdens haar reis nog iets; een scammer kruist haar digitale pad en houdt haar bijna heel de reis in zijn greep. Aanvankelijk gaat ze op zijn avances in, maar al gauw beginnen zijn goede bedoelingen scheuren te vertonen. Dat zorgt voor de nodige spanning waar ze maar moeilijk van los kan komen en waardoor ze op sommige momenten toch wel op het reisplezier inlevert. 

Elly, alias Pam is de hoofdpersoon in dit boek, maar daarnaast leren we scammer George ook heel goed in al zijn eigenaardigheden kennen. Een goed voorbeeld, hoe scammers mensen proberen op te lichten via Facebook of Whatapp. Het zal je overkomen.

De combi van deze twee, de avontuurlijke reis én de scammer, zorgt voor een spannend geheel, welke je niet wilt loslaten, je beland in een absolute rollercoaster en dat maakt dat je het in een keer uitleest.

Inmiddels is Elly 78, maar nog altijd onderweg wanneer het kan. Heerlijk, als je zo je dromen kunt najagen.

Elly schrijft regelmatig op haar blog over haar belevenissen. Wil je haar volgen ga dan naar: ellyvandriel.nl

Recensie: Wodka en Ranja

Voor Yvonne Sonke – auteur las ik het boek Wodka & Ranja. Een aangrijpend, zeg maar gerust schrijnend verhaal. Het boek gaat over 2 kinderen, die mishandeld worden door hun aan alcohol verslaafde moeder. Daarbij moet je niet denken aan lichamelijke mishandeling, maar psychische mishandeling. Wat minstens net zo erg is, maar helaas tegelijkertijd ook een stuk minder zichtbaar voor de omgeving.

Het verhaal is fictief, maar met waargebeurde feiten. De situaties waarin de moeder en de kinderen belanden zijn zo uit het leven gegrepen. Het kan achter elke voordeur verborgen zitten.

De kinderen uit dit verhaal worden dagelijks geconfronteerd met dingen die je als kind echt niet hoort mee te maken, hoort te zien of wil meemaken en groeien op onder erbarmelijke omstandigheden. Je staat klaar om te oordelen. Toch ervaar je tijdens het lezen de liefde die de moeder onvoorwaardelijk heeft voor haar kinderen. Een dubbel gevoel. Ze wil er absoluut voor haar kinderen zijn, maar alleen kan ze niet anders, dan steeds terug grijpen naar de fles. De alcohol verslaving is een ziekte geworden en alle hulp lijkt ver weg.

Eenmaal in het boek begonnen, is het moeilijk weg te leggen. Het deed mij denken aan vroeger. Ik had toen een buurjongen met een klein zusje, destijds 8 en 3 jaar oud, die ook onder deze omstandigheden opgroeiden. Ik had toen zelf ook net kleine kinderen. En dan gebeurd het. Je hoort de verhalen, je ziet dingen met je eigen ogen gebeuren, of juist niet gebeuren, maar je hebt zo je bedenkingen. En je twijfelt, want de echte waarheid van binnen ken je niet. Je eigen kinderen groeien op en als je in hun ogen kijkt en hun geluk ervaart, kun je niet voorstellen dat er elders iets totaal anders kan afspelen achter de voordeur. Dus doe je niets. Ik denk daar nog vaak aan terug. Als ik toen zoveel levenservaring had als nu, dan had ik zeker aan de bel getrokken. Gelukkig voor de buurjongen en zijn kleine zusje deden andere mensen dat wel, al was het al te laat. De jarenlange mishandeling had al diepe sporen getrokken in hun psychische gesteldheid. De kinderen van destijds, weet ik, dragen er nu nog steeds de gevolgen van, al zijn ze inmiddels volwassen. Ook in dit verhaal gaat het zo. Er zijn signalen naar buiten, maar de omgeving twijfelt om in te grijpen. En dus doen ze niets of weinig.

De auteur raakt je met dit verhaal. Alles is tot in details beschreven, en de karakters zijn goed neergezet. Je voelt het leed van de kinderen en de onmacht van de moeder zo goed. Ondanks dat je geneigd bent om met een bestraffend vingertje naar de moeder te wijzen en de kinderen te omarmen, ontwikkel je toch ook enigszins sympathie voor hun moeder, hoe onwaarschijnlijk dit ook klinkt. Haar liefde is onvoorwaardelijk, ze heeft dit absoluut niet gewild toen ze haar kinderen op de wereld zette.

Sterk geschreven verhaal, wat je compleet leegzuigt tijdens het lezen, het moest wel even bezinken nadien. Enige gemis vond ik dat het einde wel enigszins abrupt stopt, een soort van open einde. Er had naar mijn mening nog wel een hoofdstuk toegevoegd kunnen worden of een extra nawoord bij gemogen over hoe het de hoofdpersonen later in hun leven is vergaan.

Het boek is een echte eyeopener, welke linkt aan de nieuwsberichten die helaas nog vrijwel dagelijks in kranten staan, over dit grote verborgen leed.

Yvonne Sonke is het pseudoniem van Yvonne Schoolderman-van Betlehem. Zij publiceerde ruim 250 blogs, ervaringen als patiënt en verpleegkundige vormden de basis. Daarna schreef zij vooral korte verhalen. Deels gepubliceerd in diverse bundels. Wodka & Ranja is haar eerste boek, gebaseerd op eigen herinneringen uit haar vroege jeugdjaren, aangevuld met fictie.

De helft van de royalty’s voor ‘Wodka & Ranja’ gaan naar ‘Het vergeten kind’. Een organisatie die zich inzet voor kinderen die opgroeien in gezinnen met meervoudige problematiek, bijvoorbeeld ten gevolge van overmatig drankgebruik van een of beide ouders.

Recensie De meisjeskleedkamer.

Boodschap: Blijf vooral dicht bij jezelf

Soms kom je boeken tegen die je stof geven tot nadenken. De meisjeskleedkamer is er zo één.

De meisjeskleedkamer, geschreven door Karen Connelly.

Eliza is een hardwerkende vrouw met een florerende bloemenzaak en gelukkig getrouwd met Andrew, een hoogleraar in de wiskunde. Samen hebben ze 2 kinderen. Alles lijkt perfect. Maar dan ontmoet Eliza tijdens haar wekelijkse zwemochtend in een van de kleedkamers Shar. Eliza noemt haar “De Amazone”, alles aan haar lichaam is werkelijk perfect, vindt ze. Langzaam laat Eliza Shar in haar leven toe, maar of dat zo’n goed idee is?

Eliza beseft, dat ondanks haar gelukkige huwelijk, ze wel degelijk iets mist. De intimiteit tussen haar en Andrew is ver te zoeken. Maar dan ontmoet ze aantrekkelijke Shar, de in haar ogen perfecte vrouw. In eerste instantie is Eliza wat terughoudend en bespied haar alleen tijdens het douchen, maar wanneer Shar terug avances begint te maken naar Eliza, geeft ze zich toch helemaal over. Voor ze het weet hebben ze iets meer dan alleen vriendschap. Voor Eliza lijkt er een hele wereld open te gaan en ook roept het herinneringen aan vroeger op, toen ze tijdelijk op het Griekse eiland Lesbos woonde en werkte, waar ze een relatie had met de mooie Thalia. Shar echter, is een vrouw die zichzelf regelmatig als gezelschapsdame uitgeeft en ziet Eliza in eerste instantie als een gewone vrouw die op zoek is naar zichzelf. Maar langzamerhand krijgt ook Shar oprechte gevoelens voor Eliza en geeft ook zij steeds meer van haar eigen verleden bloot. Eliza geniet met volle teugen en wringt zich in steeds meer bochten om bij Shar te kunnen zijn. Toch brengt het Eliza steeds meer aan het twijfelen want ze wil Andrew ook niet in de steek laten. Hoe lang kan ze van twee walletjes blijven eten?

Afwisselend bevind je je tijdens het lezen in het hoofd van Eliza of Shar waardoor je ook wel ging nadenken over je eigen identiteit. Meestal word een overspelige rol bij de man neergelegd, dat dit in dit boek een vrouw betrof, vond ik een welkome afleiding. Ik vond wel dat er wat meer diepgang in de diverse thema’s had mogen zitten. De erotiek voer veelal de boventoon.

De meisjeskleedkamer is boek waarin alles bespreekbaar is, onderwerpen als Politiek,  Moslim extremisme, anders geaard zijn, trouw-ontrouw komen aan bod. Dat alles zonder dat er enige vorm van taboe op rust.

Karen Connelly ( geboren Calgary Canada ) heeft in diverse landen gewoond over de hele wereld, maar ging uiteindelijk terug naar haar roods en woont tegenwoordig weer in Canada, in Toronto. Ze schreef in 1990 haar eerste boek, The small words in my body, daarna volgden er nog vele. Haar  laatste tot nu toe geschreven boek The changeroom werd in 2017 vertaald als De meisjeskleedkamer.

(Ik las dit boek voor boekhandel De Mandarijn te Gorinchem , Em. Querido’s Uitgeverij BV.)