Recensie Portland

PORTLAND – RAMON VAN HUFFELEN

Onlangs las ik Portland, een harde thriller aan de ene kant, maar aan de andere kant ook een verhaal, wat veel gevoel oproept.

Ik heb het in een adem uitgelezen.

——-

Hoe ver ga je en hoe wanhopig ben je, als het gaat om je doodzieke dochter? Dat is wat Erik Schoeman, de vader van Sanne, zichzelf elke dag opnieuw afvraagt. Zijn carrière start als gewone politieagent, waarna hij het schopt tot forensisch rechercheur. Wanneer hij ook gevraagd wordt om te infiltreren bij de WOD (Werken Onder Dekmantel), ziet hij een onverwachte kans. Aanvankelijk nog aarzelend, maar dan besluit hij er toch voor te gaan. Vanaf dat moment veranderd niet alleen zíjn leven, maar ook dat van zijn vrouw en dochter, alsmede van de criminelen, bij wie hij infiltreert. Hij raakt verzeilt in de gevaarlijke wereld van de Italiaanse maffia.

Portland is in de ik-vorm geschreven, iets wat ik normaal gesproken echt niet fijn vind, maar het paste zo goed bij dit verhaal, dat ik het totaal vergat.

Als lezer word je al snel meegezogen in dit goed uitgewerkte verhaal. Of je nu in de schoenen staat van hoofdpersonage Erik Schoeman, het relaas hoort over zijn dochter die de ziekte van Batten heeft of oog in oog komt te staan met de Italiaanse maffia, de beleving is telkens heel echt.

De personages, hun karakters, zijn met veel gevoel neergezet en het verhaal is zeer beeldend geschreven. Er is veel actie gedurende het verhaal, maar ook best wat plaats voor emotie. Alle zintuigen van de lezer worden telkens opnieuw geprikkeld.

Je staat steeds op scherp ook wat betreft de onverwachte gebeurtenissen. Net als je mee bent in het verhaal, gaat het opeens totaal de andere kant op. Een boek vol verrassende plotwendingen. Ik heb het graag gelezen.

Ik vind dat Ramon van Huffelen (1974) met Portland een schitterend debuut heeft neergezet. Ik ben dan ook zeer benieuwd naar een volgend verhaal.

Naast deze spannende thriller schreef de auteur ook een aantal winnende verhalen voor schrijfwedstrijden en enkele van die korte verhalen zijn ook verschenen in bundels.

Meer weten over de auteur? Kijk dan op www.ramonvanhuffelen.nl

Recensie De doden van de voorpagina

DE DODEN VAN DE VOORPAGINA – KEES VAN DER WAL

Ik lees veel thrillers en ook andere genres, maar deze vond ik toch wel heel speciaal om te mogen recenseren.

Waarom? Omdat ik deze keer zelf een van de personages was! En niet alleen mijn naam werd toegekend aan een bepaald persoon, maar ook werden er dingen aan toegevoegd, die eigenlijk alleen insiders over mij kunnen weten. Ik wist van te voren, dat de auteur mij in het verhaal geschreven had, maar had ik geen flauw idee hoe ver dat zou strekken en welke rol ik toebedeeld zou krijgen. Maar ik moet zeggen, ‘it was me’ ten voeten uit. (Overigens ben ik niet het braafste meisje van de klas. (smile)

Net als Kees’ voorgaande thriller ‘Op dinsdag gesloten’ is ook ‘De doden van de voorpagina’ weer een goed aaneengeregen verhaal. Mijns inziens neigt het wel meer naar een politieroman, omdat de echt hoge spanningsboog voor een thriller wat ontbreekt, maar het geheel zit goed in elkaar.

De titel past logisch bij het verhaal, het plaats delict blijkt een drukkerij van de ochtendkrant ,waar al snel de situatie uit de hand loopt en gruwelijke dingen gebeuren.

 ‘Het gebeurde allemaal in een fractie van seconden en de beide krantenmannen waren te verbaasd en onthutst om op tijd te reageren. Er klonken drie schoten, snel achter elkaar, en de nacht werd terstond grauwer en donkerder dan hij was’.

Een verhaal vol complotten, leugens en intriges, waarbij niemand elkaar meer recht in de ogen kan kijken. In vlot geschreven tempo worden diverse personages opgevoerd, locaties gedeeld en de lezers gevoed met allerlei vraagstukken. Met goed opgebouwde spanning wordt er toegeschreven naar een verrassend plot.

Een spannend verhaal vol actie. Ik kijk al weer uit naar een volgende thriller van deze auteur.

Kees van der Wal dagelijks leven speelt zich af in Vietnam en naast zijn gezin, is schrijven zijn grootse passie. De auteur werd reeds bekend met de spannende -inmiddels uit vijf delen bestaande- politiereeks ‘Rechercheur Chau’ en de thriller ‘Op dinsdag gesloten’. Daarnaast schreef hij de managementboeken ‘Essentiële behoeften in het leven’ en ‘Positiviteit’. In november hoopt Kees van der Wal  zijn derde thriller, ‘Het geheim’, uit te brengen en ook deel 6 in de Speciaal Rechercheur Chau reeks.

http://www.bravenewbooks.nl/walkees

Recensie De puzzelaar

DE PUZZELAAR – ALEXANDER OLBRECHTS

Een tijdje terug alweer, las ik De puzzelaar, een spannend kortverhaal van de Vlaamse Alexander Olbrechts. Lees hier mijn mening.

Een interactief verhaal waarin de lezer wordt uitgedaagd om mee te spelen. Weinig woorden, maar veel verhaal.

Al vrij in het begin van het verhaal ontstaat er een mysterie wat al snel lijkt uit te breiden naar iets ongrijpbaars. Het is aan de lezer om de wirwar van de vele puzzelstukjes bijeen te vinden en te laten verworden tot één geheel. Daartoe dien je afwisselend in de huid van het hoofdpersonage en in het brein van de dader te kruipen, waarin de auteur zeker geslaagd is. Je voelt je echt één met hen en vertrekt op missie, maar het valt niet mee de puzzel op te lossen. Net als je denkt bijna het laatste stukje in handen te hebben, blijkt er toch weer een te missen, maar aan het einde vallen alle losse puzzelstukjes mooi op hun plek. De titel past dan ook op meerdere manieren bij het verhaal.

De kunst  is om een kortverhaal te laten ervaren als een heel boek. En daar is ‘De puzzelaar’ een goed voorbeeld van. Een spannende  thriller met een mooi stukje psyche.

inhoud:

“Ontdek nu het leukste detectivespel: ‘Het Grootse Mysterie Van De Verdwenen Directrice’. Een interactief spel en levensecht mysterie met echte puzzels en speurwerk op verschillende locaties. Schrijf je snel in, want de plaatsen zijn beperkt!”

Op een dag krijgt Lies een mysterieuze reclameboodschap op Facebook. Als puzzelfanaat is ze gedwongen om op de aanbieding in te gaan. De puzzels van Mysteries & Co worden per niveau gruwelijker. Is Lies in staat om de puzzels tot het einde op te lossen? En welke beloning staat haar na de laatste puzzel te wachten?

Naast het kortverhaal ‘De puzzelaar’ schreef Alexander Olbrechts ook nog de thrillers Gevlinderd’ en ‘Het eindigt met jouw dood’. En onlangs won hij  ‘zilver’ bij de uitreiking van De Zilveren Strop 2022 met zijn kortverhaal ‘Jongen zonder naam’. 

Recensie Eeuwige rust op zondag

EEUWIGE RUST OP ZONDAG – TON BROEDERSZ. ( Ton van de Brug)

Onlangs las ik het debuut van Ton Broedersz. ‘Eeuwige rust op zondag’. Een luchtig geschreven thriller. lees hier mijn mening:

Door te veel druk zijn, las ik dit boek ook telkens alleen maar op zondag, wanneer ik tijd en rust had. ‘Eeuwige rust op zondag’, een dubbel passende betekenis in dit geval.

De cover sprak meteen aan, het witte hotel met de bloedrode ondergaande zon. Het geeft iets sinisters in combinatie met het onderschrift ‘thriller’. Wat gebeurd er als de duisternis invalt?

De flaptekst op de achterzijde paste ook goed en riep heel wat spanning op. Inhoud : Thomas, eigenaar van een goedlopend hotel-restaurant, heeft het goed voor elkaar. Het bedrijf is zijn liefde en leven. Tot die ene zondag. Een hotelgast wordt dood gevonden. Het lijkt zelfmoord, maar de gruwelijke waarheid is anders. De zondag erna wordt iemand van het personeel vermoord. Vele moorden volgen. De zondag ontwikkelt zich tot de dag des dood. Er zijn genoeg sporen die leiden naar een dader, echter is deze verdachte al heel lang dood. Thomas ziet met lede ogen aan dat zijn levenswerk vernietigd wordt. Vluchten helpt niet, op zondag staat de dood te wachten en klopt aan. Voor wie wordt het een definitief weekeinde?

In ‘Eeuwige rust op zondag’ wordt iedere week iemand vermoord in het hotel-restaurant van Thomas. Hij zit met zijn handen in het haar. Want waarom heeft iemand het juist op zijn hotel voorzien? En waarom alleen op zondag?

Het verhaal start vrij rap, eigenlijk iets te snel. Al direct in het begin worden er, vrijwel steeds op zondag, in heel korte tijd meerdere moorden gepleegd. Het begin wordt echter wat te snel en te gemakkelijk afgewerkt, waardoor het niet heel ‘echt’ overkomt. Na een paar hoofdstukken mindert de vaart wel en komt er wat meer verhaal in. Alleen nu wijkt de auteur te veel af van waar het eigenlijk om draait in het verhaal; de moorden. Er worden dan teveel zijwegen bewandeld, welke niet altijd relevant zijn. Waar er in het begin te weinig details zijn, worden er later juist teveel opgevoerd, waardoor de aandacht verslapt. Soms loop je mee, maar veel vaker dwaal je af. Er vormt zich geen constante-, noch opbouwende spanning in het verhaal.

De personages werden echter wel goed neergezet. De emoties, de spanning en de onmacht was goed voelbaar, op die momenten ervaarde je de spanning zeker wel.

Het verhaal is evenwel leuk bedacht. Luchtig en met een eigen stijl. De doorheen geweven romantiek en de culinaire uitspattingen zo nu en dan vormden ook een leuke aanvulling op het geheel.

Hoewel het plot nog een verrassende wending had, was de uitkomst toch wel enigszins voorspelbaar voor een veellezer, zoals ik. Ik zou het dan ook geen thriller willen noemen, maar eerder een politieroman. Dan komt het verhaal meer tot zijn recht, liggen de verwachtingen minder hoog en zou het een prima verhaal zijn.

Ook wil ik zeker nog een volgend boek lezen van Ton Broedersz, want ik denk dat deze debuterende auteur meer in zich heeft, dan hij nu liet zien.

Recensie Op dinsdag gesloten

OP DINSDAG GESLOTEN – KEES VAN DER WAL

In ‘Op dinsdag gesloten is Café-bistro ‘De Wit’ het decor van allerlei ongelukkige verwikkelingen. Normaal een plek bomvol gezelligheid, 7/7 open en een bont gezelschap van jong en oud, dat er vrijwel dagelijks vertoeft. Maar wat ik nog niet wist, was dat die week mijn leven drastisch zou veranderen.

Hoewel ik dagelijks in mijn eigen Selfpub Café vertoef, ga ik ook wel eens een straatje om.

Dinsdag was daarom altijd mijn favoriete dag voor een cafébezoek elders. Lekker aan de bar hangen met een biertje na een drukke werkdag of soms aan een tafeltje verscholen achter een boek. Mensen observeren doe ik graag.
Die bewuste dag besloot ik naar het alom bekende café-bistro ‘De Wit’ te gaan. Zeven dagen per week geopend, hing een bordje op de deur, had ik gezien. Maar vandaag was het café op dinsdag gesloten. Waarom?
Ik besloot op vrijdag terug te komen, ook een goed begin van het weekend, dacht ik nog. Als ik toen geweten had, wat ik nu weet…..

De vrijdag werd meteen naar mijn favoriete dag opgewaardeerd. De zaterdag kwam erbij, de zondag…… In slechts heel korte tijd raakte ik vertrouwd met het bonte gezelschap stamgasten, die er al sinds jaar en dag kwamen en voor ik het wist, dronk ook ik er iedere dag mijn biertje. Mijn boeken bleven voortaan thuis. Ik zoog met graagte de levendige verhalen van mijn mede cafébezoekers op. Ik kreeg alle ins en outs te horen en raakte betrokken bij hun dagelijks leven. Zo kwam ik er ook stilaan achter dat er iets geheel niet pluis moest zijn.
Op een dag kondigde een geheimzinnige brief een spel aan, een moordspel welteverstaan. En ik speelde dit spel ongewild mee…..

‘Er gaan doden vallen’, kondigt de briefschrijver aan. Wanneer en hoe, is maar de vraag. De politie mag niet ingeschakeld worden, anders zal het leed nog veel groter zijn. Wat wil hij? De dader speelt het slim. Binnen no time heeft hij alle aanwezigen in het café op de kast gejaagd met zijn dreigementen en heeft hij iedereen waar hij ze hebben wil. Ook mij.

Er valt een dode door een ongeval, daarna een dode door zelfmoord en nog wat later wordt er iemand vermoord. Dit blijkt slechts het begin. Gerichte aanvallen raken steeds meer doel, maar met iedere aanval ontstaan er ook meer raadsels. Iedereen wijst naar elkaar. Dan weer wordt de broer van de eigenaar verdacht, dan weer de klusjesman, dan weer een van de stamgasten of hun partners en op enig moment zelfs de caféhouder zelf. Er worden complotten gesmeed, geheimen moeten worden ontrafelt en ik…? Ik zat er middenin.

Er komen meer dreigbrieven. Dagenlang zit ik op mijn zelf toegeëigende barkruk in mijn vertrouwde hoekje in het café. Iedereen die mij een biertje aanbiedt, bekijk ik met argusogen. Moet ik de schrijver van de geheimzinnige brief onder de stamgasten zoeken of onder de eigenaars of het personeel? Wie was er nu oprecht en wie niet? Hevige angst bekroop me.

Ik voelde de vertwijfeling en het verdriet, wanneer er weer iemand dood was. Ik voelde ook de groeiende argwaan naar de, inmiddels toch ingeschakelde, politie, welke ook niet per definitie de beste ideeën had om alles tot een goed einde te brengen. Ik zag en voelde dat de onderlinge verhoudingen scheuren begonnen te vertonen. Ik voelde het vertrouwen afnemen en de paniek toenemen. Toen er een terroristische aanslag dreigde, was ik zelfs geneigd om weg te rennen, maar vluchten was op dat moment onmogelijk. Ik zat er nog steeds middenin.

Uiteindelijk is het mij gelukt om zonder kleerscheuren uit het café te ontsnappen, maar het hele gebeuren heeft flink zijn sporen nagelaten. Het hele verhaal zou me nog lang blijven achtervolgen.
Voor mij voortaan een biertje thuis op de bank!

Wil je weten hoe ik kon ontsnappen?
Lees dan ook deze spannende thriller ‘Op dinsdag gesloten’.

Kees van der Wal dagelijks leven speelt zich af in Vietnam en naast zijn gezin, is schrijven zijn grootse passie. De auteur werd eerder bekend met de spannende detectiveserie ‘Rechercheur Chau’, welke inmiddels uit vijf delen bestaat. Daarnaast schreef hij de managementboeken ‘Essentiële behoeften in het leven’ en ‘Positiviteit’. Met ‘Op dinsdag gesloten’ maakte hij zijn thrillerdebuut, medio mei zal een tweede thriller verschijnen van zijn hand.

http://www.bravenewbooks.nl/walkees

Recensie Prooi

PROOI – FRENS HOORNICK

Een stevig web.

In dit verhaal is niemand wie hij zegt te zijn. Geloof niet alles wat je ziet of hoort.

Meteen al in het eerste hoofdstuk wordt je geconfronteerd met de slachtoffers. Daar hoef je niet naar te raden. Duidelijk is dat ze om het leven zijn gebracht, maar hoe en waarom en vooral door wie?

Rechercheur Tom Leeflang wordt belast met het onderzoek. De drie doden lijken niets met elkaar gemeen te hebben, maar de dader zal daar duidelijk anders over gedacht hebben, gezien de slachtoffers allemaal bijeen liggen in een kelder. Wat brengt iemand ertoe om drie, op het oog onschuldige mensen, om het leven te brengen?

‘Prooi’ bestaat eigenlijk uit vier delen. Noem het een voor-, hoofd- en nagerecht en dan nog een bijgerecht.

Het voorgerecht verteld ons het lot van de slachtoffers, het hoofdgerecht volgt het onderzoek, het nagerecht betreft de dader en het bijgerecht verhaalt over het waarom. Aan het einde ga je met een voldaan gevoel naar huis.

Ik vond het verhaal leuk om te lezen, korte hoofdstukken en vlotte tekst. De personages zijn goed uitgediept. Doordat ze steeds ieder een eigen hoofdstuk hebben, was er genoeg ruimte voor details. Feitelijk zijn er 5 hoofdpersonages. Tijdens het lezen ontstaat er als vanzelf een haat-liefde verhouding met deze personages. Eerst ben je begaan met de slachtoffers, maar later ontstaan ook gemengde gevoelens. Voor de rechercheur niets anders dan respect en voor de dader….hmmm….ook een dubbel gevoel toch wel. De auteur weet dit goed over te brengen.

De dader is in dit geval de spin in het geheel, die een groot web weeft en langzaam zijn prooien vangt. Eenmaal gevangen kom je niet meer los. Wat dat betreft is de titel dan ook zeer goed gekozen.

De spanningsboog in het geheel is niet heel groot in ‘Prooi’, maar toch zit het geheel goed in elkaar en bezorgt het aardig wat aangename uurtjes leesplezier. Ik wil zeker nog wat meer lezen van deze auteur.

Prooi kwam in maart 2022 uit. Eerder schreef Frens Hoornick de boeken ‘De Hoofdprijs’ en ‘Zwarte mamba’.

Verhalen van Frens Hoornick

Recensie Het eindigt met jouw dood

HET EINDIGT MET JOUW DOOD – ALEXANDER OLBRECHTS

Een verhaal vol liefde en emoties, leugens en intriges. Heerlijk!

Wat een sterk begin! Vanaf het eerste hoofdstuk begint het verhaal aan alle kanten aan je te trekken. Er wordt meteen een sfeer gecreëerd waaruit je niet meer weet te ontsnappen.

Je zult als baby maar door je moeder zijn aangedragen als proefpersoon….

Dat is wat de moeder van Daniel deed samen met tal van andere ouders. Alle kinderen werden gevolgd tijdens het opgroeien in de daaropvolgende jaren. Echter, eenmaal volwassen, eist ‘het systeem’, de Omega Corporatie, hen weer op. Er dient ‘geoogst’ te worden. Een voor een verdwijnen de geregistreerde proefpersonen. Voor Daniel begint een zoektocht, niet alleen naar zijn verleden, maar ook naar zijn inmiddels verdwenen vriendin. Ondertussen komt hij erachter dat hij destijds niet de enige baby was waarop medische experimenten werden uitgevoerd. Een zoektocht vol gevaren, die ieders voorstellingsvermogen te boven zal gaan. De klok begint te tikken.

De titel ‘Het eindigt met jouw dood’ doet al meteen vermoeden, dat niet iedereen het gaat overleven. De foto op de cover duidt iets van een DNA-streng aan, wat verwijst naar het medische aspect in het boek. Vrij in het begin zal blijken waarom de auteur deze goedbijpassende titel en cover koos.

Het is een vlot geschreven en goed overzichtelijk verhaal. Er spelen meerdere personen een belangrijke rol, maar omdat ieder personage zijn eigen hoofdstukken krijgt, is dat makkelijk uiteen te houden. Gedurende het lezen worden de onderlinge connecties steeds wat duidelijker, maar worden tegelijkertijd de mysteries waarmee iedereen omringd is, ook wel steeds groter.

Personages zijn heel sterk neergezet, de karakters zijn uitermate goed uitgewerkt. The good men versus the bad guy. De goedaardige proberen hun vege lijf te redden en moeten soms hartverscheurende beslissingen nemen. De slechteriken jagen hen op, liegen, bedriegen en smeden complotten. Zo kruipt ieder personage afzonderlijk steeds iets meer onder je huid. Karakters ‘you love to hate.’

Het verhaal is beeldend en realistisch geschreven, het zou zomaar morgen in de krant kunnen staan als een jarenlang gebleven geheim dat nu pas ontdekt wordt. De soms gruwelijke details zorgen ervoor dat de emoties hoog op kunnen lopen. Wees gewaarschuwd, het verhaal is niet voor tere zieltjes.

Alexander Olbrechts stopt hart en ziel in ieder boek, vaak voegt hij, heel subtiel, ook iets eigens toe. Zo ook weer in dit verhaal. Zo nu en dan laat hij zichzelf in de personages terugzien. Iets van zijn medische achtergrond of iets wat hij zelf meemaakte. En natuurlijk zijn kat Louis, die in alle boeken wel een keer ergens opduikt als figurant. Hoewel een sterke thriller, vinden we er ook hier en daar zeer gevatte humor tussendoor. Iets wat we ook aan het karakter van de auteur kunnen toeschrijven. Wie hem iets persoonlijker kent, zal dit alles zeker herkennen.

Heerlijk leesvoer, met af en toe wat Vlaams in het doen en laten van de personages, en hier en daar ook wat Engelse uitdrukkingen, maar dat past ook wel bij het verhaal in dit geval.

Ik heb het graag gelezen, even als Alexander’s voorgaande boek Gevlinderd en de novelle De puzzelaar. Daarnaast schreef hij het kortverhaal ‘De tantalusmoorden’ in de bundel Fatale Ontmoetingen.

Alexander, je hebt een ietwat aparte schrijfstijl, welke je niet vaak ziet. Beschouw het als een compliment. Ik hoop dat je dit weet vast te houden in volgende boeken! Het zou je persoonlijke handtekening zijn. 

Recensie De Orde

Wat is het je waard om alles in je leven op te geven en bij een sekte aan te sluiten?

Onlangs las ik deze mooie thriller De orde van Karin Kallenberg en Dimitri Van Hove, een meeslepend verhaal dat laat zien hoe kwetsbaar je als mens bent.

Er wordt vaak met een vingertje gewezen naar personen, die heel hun leven opgaven om bij een sekte te gaan. Maar heel vaak gaat daar een leven vol zorgen en gemiste kansen aan vooraf. Men denkt vaak: hoe kan je zo naïef zijn, om je over te laten halen, maar zo simpel is het niet. Je kan en mag niet zomaar iemand veroordelen, je kan niet in iemands hoofd kijken.

De eerste hoofdpersoon in dit boek, Amber, kiest op een zwak moment in haar leven voor De orde van het Licht. De charismatische leider, die zich Vader laat noemen, belooft haar geen ‘gouden bergen’ maar wel verlossing.

De tweede hoofdpersoon, Jeroen, hoort over de echte ‘gouden bergen’ van de schatrijke leider. In zak en as om zijn doodzieke dochter, besluit hij in een wanhopige poging om haar leven te redden, te infiltreren bij De orde van het Licht. Daar kruist Amber zijn pad.

Het is een zeer goed uitgebouwd verhaal, beschrijvend, beeldend, veel details, maar nergens te uitgebreid. Het leest lekker weg.  Niet te snelle spanningsopbouw maakt dat je langzaam steeds meer betrokken raakt en meegezogen wordt.

De karakters van de personages zijn zo goed beschreven dat je letterlijk in hun huid kruipt. Hun gemoedstoestand is de jouwe. Ik had afwisselende gevoelens voor ze, soms medelijden: ‘wat naar dat je dat overkomt’, dan weer ergernis: ‘doe even normaal’, dan weer boos: ‘waar ben je nu weer mee bezig, wat ben je voor een klootzak’. En dat gold afwisselend voor alle betrokkenen. Ik kon me bepaalde momenten heel goed in hen verplaatsen. Soms moest ik zelfs oppassen om toch niet enige sympathie te krijgen voor de sekteleider. Heel raar vond ik dat laatste, dat dat zoiets bij mij kon opwekken.

Het boek zit ook boordevol info, niet letterlijk, maar als het er niet staat dan verbeeld je het je wel, je leest tussen de regels door, zo goed zijn de details uitgewerkt. Het verhaal leest in rap tempo, vlot geschreven, waarbij heel goed naar een mooie ontknoping wordt toegeschreven. Het boek houd je nog wel even bezig na het lezen.

Het verhaal had voor mij deze keer ook wat raakvlakken. Niet wat betreft de sekte, maar heel kleine dingetjes in het verhaal zelf. Zo heb ik wel iets met paarden en biggen en ook mijn naam bleek nog een bescheiden rol in het verhaal te kennen, alsmede die van mijn stiefdochter. Ook zij heeft geen goede basis gehad in haar jeugd. Het had haar ook zomaar kunnen overkomen, dacht ik tijdens het lezen.

Eigenlijk triest dat het verhaal zo actueel is. Er zijn in NL meerdere sektes en zo nu en dan raakt er een bekend in het nieuws. Maar veel vaker weten we niet wat er achter de voordeur afspeelt. Het kan zomaar in jouw omgeving zijn. Dit boek is niet alleen spannende thriller, maar opent misschien ook wat ogen. Het boek gaat echt de diepte in.

Inspirerende thriller met krachtige boodschap.

Karin Kallenberg en Dimitri Van Hove schreven samen eerder de thrillers Penitenza en BB. Daarna scheidden hun wegen. Ondertussen heeft Karin Wespennest haar thriller uitgebracht. Dimitri is nog schrijvende. P.S Ben bij dat Hadrianus in het verhaal is gebleven (voor de nieuwsgierigen wat ik er mee bedoel: zie FB: Columns van Karin Kallenberg.

Recensie De Kluwen

DE KLUWEN – TERRENCE LAUERHOHN

Een parel onder de griezels!

Totaal van de kaart was ik na het lezen van dit boek!

Ik voelde dagenlang, zo niet wekenlang, alleen nog maar tientallen ogen die mij leken te bespieden, en dat kwam echt niet door de lichtgevende ogen van mijn kattenbeest of de droopy-ogen van mijn blaffende grijze snuit. Je loopt echt op je tenen, geloof me!

De entiteiten willen je grijpen, hun eeuwige honger naar macht  stillen, ze houden je wel even bezig.

Een ‘entiteit’ is iets dat een bestaan heeft. De term beklemtoont van ditgene de hoedanigheid dat het er is. In het Latijn is een ens een “zijnde” en is de entitas het “het er zijn van een zijnde”. Een entiteit kan zowel materieel als immaterieel (abstract) van aard zijn. Een materiële entiteit staat gelijk aan een, al dan niet levend, object. Een immateriële entiteit is bijvoorbeeld een wet, een idee, een verzameling.

Dit verhaal is doorspekt met paranormale activiteit, zichtbare manifestaties omringen je tijdens het lezen van dit spannende boek. Oude geschriften met gevaarlijke incantaties, een oud huis met klagend krakende muren, residuen die volledig uit energie bestaan en veel entiteiten. Dat zijn de ingrediënten van dit spannende boek van @Terrence Lauerhohn. 

Inhoud: Vijf vrienden. Hun vriendschap is hecht. Voor hun televisieprogramma onderzoeken ze paranormale verschijnselen. Zij weten dat geesten bestaan en zijn er niet bang van. Tot ze zich in het huis van een occultist en seriemoordenaar laten opsluiten. Vanaf dat moment loopt de hele mensheid groot gevaar. Zij kunnen de wereld echter alleen van de ondergang redden door zelf in leven te blijven. De sterkte van hun vriendschap, hun moed, en hun beslissingen zullen uiteindelijk de doorslag geven. De Kluwen is een verhaal dat de grens tussen eng en gruwelijk angstvallig vaak overschrijdt.

De auteur weet dit alles zeer goed neer te zetten, erg realistisch. Je waant je zelf ook als een van de personages in het oude ‘spook’-huis. Je voelt hun angst, hun nekharen overeind komen. Je probeert ze stilaan te vertellen wat ze moeten doen, te redden als het bijna misgaat en je rent net zo hard mee als ze op de vlucht slaan. Hoe doet de auteur dat toch? Het gaat je psychisch vermogen soms ver te boven. Grenzen tussen het hiernamaals en het aardse domein vervagen.

Het was echt heerlijk meeslepend om te lezen. Wel ging voor mij persoonlijk de vaart er wat uit door vele (voor mij) onbekende woorden uit de bovennatuurlijke wereld, waarvan ik soms de betekenis ook niet uit het verhaal kon halen. Maar lezers die meer van deze wereld weten zullen er zo doorheen lezen. Een woord verstond ik wel: ‘boerensnotlap’,  wat opeens spontaan opdook te midden van dit serieus enge verhaal, even een glimlach uitlokte en mijn kaakspieren deed ontspannen, want ongemerkt stond ik bol van de spanning tijdens het lezen. De rillingen in je lijf breiden genadeloos uit.

‘Ze vreten aan je.’

Ik lees graag thrillers en horrorverhalen. Meest lees ik s ’nachts. Geen probleem. In mijn slaap en dromen schrijf ik soms zelfs vast de verhalen wat verder. Om de volgende dag dan compleet in de war te raken als ik verder lees, omdat het verhaal dan niet meer klopt opeens. Terrence haalde met dit boek wel helemaal alles overhoop bij mij. In combi met mijn morfine net na mijn operatie waren helemaal de rapen gaar. Er liepen zombies verkleed als dokter op de gang en verpleegsters zonder armen zweefden boven mijn bed. Wat was echt en wat niet ?  Het duurde echt even voor ik dit spannende paranormale verhaal kon loslaten.

Realiseer je, dat je na het lezen van dit boek niet meer alleen bent ! 

Over de auteur: Terrence Lauerhohn is geboren in 1960 en lag toen in een Brabantse wieg te ’s Hertogenbosch. Tegenwoordig woont hij in Rilland (Zeeland). Pas op 51jarige leeftijd is hij gaan schrijven. Met zijn donkere pen weet hij Thriller – en horrorliefhebbers tot op de laatste punt geboeid te houden. Andere titels van hem zijn: De negen cirkels, Wegversperring, Nirwana, Zielenmenners en Blauwe Bonen.

Recensie Gevlinderd

GEVLINDERD – ALEXANDER OLBRECHTS

Onlangs heb ik ‘Gevlinderd’ mogen lezen van Alexander Olbrechts, een drama met veel thrillerelementen. Buiten dat dit boek een prachtige cover heeft, die helemaal duidelijk wordt na het lezen, is het echt een pracht verhaal. Het speelt zich af in het Vlaamse Kortenberg, Steenokkerzeel en omstreken.

‘Gevlinderd’ is een verhaal met daarin een thema verweven uit onze dagelijkse maatschappij.

Zo volgen we in dit spannende verhaal Lydia Muysen, een gynaecologe, die lijdt aan depressies en een alcoholprobleem heeft en hoe zij probeert af te rekenen met demonen uit haar verleden. Ook in het heden doemen er enkele niet gewenste effecten op. Dit is zeer goed uitgewerkt, met veel details over hoe de beiden ziektebeelden verlopen, zonder belerend over te komen en het is een hele goede aanvulling om dit drama/deze thriller te kunnen volgen. Ook hoofdpersonage Lydia is daarbij heel goed neergezet, haar leer je echt kennen. De andere personages zijn wat oppervlakkiger beschreven, maar dat is in dit geval juist goed gekozen bij dit verhaal, anders zou je te veel overvoert worden.

INHOUD: In Gevlinderd treffen gruwelijke moorden en persoonlijke drama’s de gynaecologe Lydia Muysen. Aan haar turbulent verleden heeft Lydia – Lys voor de vrienden – een zware depressie en een alcoholverslaving overgehouden. Tijdens de sessies met haar therapeut verhaalt Lys over haar verleden en probeert ze op haar eigen manier deze ingrijpende gebeurtenissen te verwerken. Lys groeide op in een disfunctioneel gezin en haar kinderjaren werden gekleurd door de afwezigheid van haar vader, maar ook door de ziekte en het overlijden van haar geliefde broer Gabriel. De tweede grote tegenslag was de ontdekking dat ze onvruchtbaar is en dat haar man Richard Duquesne in de nasleep hiervan een kind bij zijn secretaresse heeft verwekt. Tot overmaat van ramp ontdekt Lys dat ze zich in het epicentrum bevindt van het onbekende plan van een gruwelijke seriemoordenaar die vrouwen genitaal verminkt en een grote, tropische vlinder op hun vagina speldt. De moordenaar laat bij elk nieuw lichaam de afgesneden delen van het vorige slachtoffer achter, vormgegeven als een morbide vlinderkarikatuur. Zal Lys zich uit deze penibele toestand weten te redden of wordt ze het volgende slachtoffer?

Het verhaal kent een tijdsverloop tussen 1983 en 2019. Ieder hoofdstuk geeft duidelijk aan waar we staan, in heden of verleden en welk personage ‘aan het woord’ is. Daardoor leest het makkelijk, een lekkere vlotte pen. De spanning word goed gedoseerd opgebouwd.

Aan het einde word je nog even flink verrast. Hoewel je denkt het hoofdpersonage door te hebben en het antwoord op alle vragen wel te kennen, laat de auteur je in het laatste hoofdstuk toch verbaast achter. Goed naar de ontknoping toegeschreven, verrassende plottwist. Een pracht debuut (mei 2020) van Alexander Olbrechts. Ik kijk zeker uit naar zijn volgende boek ‘Het eindigt met jouw dood’, welke onlangs in december 2021 verschenen is.